Evren kendini saklamıyor.
Sadece sana tam özgürlük veriyor.
Zorla görünmüyor çünkü seni zorlamak istemiyor.
Seçmek senin işin.
Ve bu seçim, zannettiğinden çok daha büyük bir güç.
Ama sen hâlâ “görünmesini” bekliyorsun.
Belki kanıt istiyorsun.
Belki emin olmak…
Ama görünseydi, özgür olmazdın.
Sadece ikna edilmiş olurdun.
Ne zaman ayrıldık?
Ne zaman “O” başka, “ben” başka olduk?
İşte o andan beri arıyoruz.
İşte o andan beri yoruluyoruz.
Ve şimdi…
Bu sınırsız seçim alanı bizi korkutuyor.
Çünkü kontrol edemiyoruz.
Ve kontrol edemediğimiz şeyi inkâr ediyoruz.
Ama bu alan, tam da o görünmeyen gücün hediyesi.
Korkmayan için cennet, korkan için karmaşa.
Görmeyi bekleme.
Hisset.
İspat isteme.
Seç.
Çünkü evrenin tek derdi bu:
Senin kendi gücünü hatırlaman.
Ve eğer hâlâ bekliyorsan…
Küçük oynuyorsun demektir.